De Bitcoin Standaard (boek)

Dit artikel is een beginnetje.

Lees hoe je kan helpen!!

<<<DEZE PAGINA IS NIET AF. VERWIJS DUS OOK (NOG) NIET NAAR DEZE PAGINA>>>

Algemene informatie

Het originele boek is in het Engels uitgebracht in 2018 en is geschreven door Saifedean Ammous.

Op de voorkant van het boek staat er een Rai-steen, twee goudbaren en een bitcoin wallet QR-code afgebeeld.

Informatie over De Bitcoin Standaard:

Uitgever: Konsensus Network - The Bitcoin Publishing House

Distributeur: BTCDirect

Ontwerp boekomslag & zetwerk: Niko Laamanen

De Bitcoin Standaard is hier te koop.

Auteur: Saifedean Ammous

Dr. Saifedean Ammous is de auteur van The Bitcoin Standard. Ammous is hoogleraar economie aan de Libanese Amerikaanse Universiteit en is lid van het centrum voor kapitalisme en samenleving aan de Columbia-universiteit. Ammous behaalde doctorstitel (PhD) in duurzame ontwikkeling.

Website van Saifedean Ammous.

Samenvatting van De Bitcoin Standaard per hoofdstuk

❝Aan mijn vrouw en dochter, die mij een reden gaven om te schrijven, en aan Satoshi Nakamoto, die mij iets gaf dat het waard was om voor te schrijven. - Saifedean Ammous

Geld

Bitcoin kan de functie van geld vervullen. Om dit te begrijpen dien je geld te begrijpen; door hiervan de functie en geschiedenis te bestuderen.

Er zijn drie belangrijke eigenschappen van geld:

1. Ruilmiddel; een goed dat wordt geaccepteerd als ruilmiddel.

2. Middel voor waardeopslag; om iets een goed middel voor waardeopslag te zijn dient dit een goede verkoopbaarheid te hebben.

Dit is afhankelijk van drie factoren:

1. Verkoopbaar op schaal; een goed dat makkelijk onderverdeeld kan worden in kleinere- of grotere eenheden.
2. Verkoopbaar over afstand; een goed dat makkelijk te vervoeren of mee te nemen is. Monetaire middelen hebben vaak een hoge waarde per gewichtseenheid.
3. Verkoopbaarheid door tijd; de meest belangrijke factor van deze drie. Een goed moet zijn waarde in de toekomst niet verliezen, zodat de houder geen economische waarde verliest door het aanhouden van dit goed. Het goed moet een goed oppotmiddel zijn. Het goed moet bijvoorbeeld niet kunnen bederven, zoals het bestand zijn tegen corrosie en rotten. Als men vis op zal slaan zal als waardeopslag, zal dit bederven en zijn economische waarde door de tijd heen verliezen. De geschiedenis laat zien dat geld een gemeenschappelijke eigenschap had; namelijk dat er niet makkelijk nieuwe eenheden van gemaakt kunnen worden, zodat het goed waardevast blijft.

Hoe moeilijk het is om nieuwe eenheden van geld te maken, wordt de hardheid van geld genoemd. Geld waarbij het moeilijk is om nieuwe eenheden van te kunnen maken noemen we hard geld. Geld waarbij er wel makkelijk nieuwe eenheden van gemaakt kunnen worden noemen we makkelijk geld.

Geldhardheid wordt bepaald door twee begrippen:

1. Stock (het bestaande aanbod)

2. Flow (nieuw aanbod van geld)

Met deze twee begrippen kunnen we de stock-flow verhouding (stock to flow ratio) bepalen. Als geld een laag stock-flow verhouding heeft wordt kan er veel nieuw aanbod (flow) van dit goed aangeboden worden ten opzichte van het bestaande aanbod (stock). Dit zal resulteren in een drastisch verhoogd bestaande aanbod, waardoor de waarde van dit goed zal dalen. Voor geld zou je graag een goed willen met een hoge stock-flow verhouding. Dus geld met een hoog bestaand aanbod (stock), waarbij er weinig nieuw aanbod (flow) zal zijn. Dus: om waarde over tijd te behouden, dient er weinig nieuw aanbod van het goed te zijn.

3. Rekeneenheid; een goed dat wordt gebruikt om de prijzen mee uit de drukken.

Primitief geld

In het verleden zijn er verschillende vormen van geld gebruikt; bijvoorbeeld Rai-stenen. Dit waren grote, ronde, uit kalksteen gehouwen stenen met een gat in het midden (op de kaft van De Bitcoin Standaard staat een Rai-steen afgebeeld). Ondanks dat de stenen zeer zwaar waren en honderden mensen nodig waren om deze te verplaatsen, waren ze toch verkoopbaar op afstand. Dit omdat het hele dorp wist wie de eigenaren van de stenen zijn. Bij verandering van eigenaar werd het dorp ingelicht wie de nieuwe eigenaar is van de steen. Op deze manier hoefde de steen niet verplaatst te worden. De verkoopbaarheid door tijd bleef bestaan, omdat deze stenen moeilijk en met hoge kosten waren te maken.

Ook zijn schelpen in het verleden vaak gebruikt als geld in Noord-Amerika tot aan Afrika en Azië. Er werden schelpen gebruikt die het best verkoopbaar waren destijds; schelpen die hun waarde het beste vast hielden. Dit waren schelpen die schaarser en moeilijker vindbaar waren. Deze waardevastheid verdween als gevolg van onder andere het feit dat er betere boten en technologieën werden ontwikkeld om schelpen uit de zee te kunnen halen. Als gevolg hiervan kwam er een groot nieuw aanbod van schelpen (hogere flow). Waardoor de stock-flow verhouding daalde, met als gevolg een waardedaling, waardoor de verkoopbaarheid (over tijd) en ook de monetaire waarde van schelpen verdween.

Ook is in het verleden vee gebruikt als geld, dit had een goede verkoopbaarheid op afstand. Omdat vee van zich zelf mobiel is. Echter, is vee moeilijk verkoopbaar op schaal, omdat dit moeilijk opdeelbaar is en vee een grote omvang heeft.

Naast vee werd er ook nog met een andere vorm van geld betaald, namelijk zout. Zout is lang houdbaar en kon makkelijk verdeeld worden in kleinere of grotere hoeveelheden.

Als gevolg van de toepassing van fossiele brandstoffen, ontwikkelden mensen manieren om het nieuwe aanbod (flow) van het primitieve geld makkelijk te verhogen. Waardoor de stock-flow verhouding daalde en de monetaire waarde verdween van het gebruikte geld. Zo konden door deze ontwikkelingen Rai-stenen makkelijk worden gedolven en schelpen verzameld door grotere boten. Geld dat makkelijk te produceren is, is geen geld.

Monetair metaal

Als gevolg van technologische vooruitgang, met name metallurgie, kon de mensheid een superieure vorm van geld maken ten opzichte van het primitieve geld. Namelijk monetair metaal. Waarvan de drie belangrijkste; koper, zilver en goud. Koper was makkelijk te produceren en vatbaar voor corrosie, om deze reden werd koper gebruikt voor de kleinste transacties. Zilver en goud zijn zeldzamere vormen van metaal. Omdat deze (beter) bestand zijn tegen corrosie en slijtage waren zilver en goud verkoopbaar door tijd. Dit maakte zilver en goud geschikt als oppotmiddel. Met goud werden er over het algemeen grote betalingen gedaan en met zilver kleinere betalingen. Van de drie benoemde metalen heeft koper de laagste- en goud de hoogste stock-flow verhouding. Goud is het hardste vorm van geld van deze drie metalen.

In de negentiende eeuw werd er toenemend gebruik gemaakt van rekeningen, cheques en papieren bonnetjes als monetaire middelen die gedekt waren door goud. Op deze manier konden mensen hun goud naar de bank brengen in ruil voor bankbiljetten. Hiermee verdween het probleem met de verkoopbaarheid op schaal van goud. Zo ontstond de gouden standaard. Doordat men nu met goud in kleine bedragen kon betalen in de vorm van waardepapieren verdween de rol van zilver voor kleine betalingen. Het grootste probleem van deze standaard was dat het goud op deze manier gecentraliseerd werd bij banken en later centrale banken. Omdat het geld bij banken gecentraliseerd was, konden banken en overheden meer waardepapieren creëren dan dat zij in de goudreserves hadden. Waarmee er een waardedaling van het geld ontstond. Naast goud hielden landen ook valuta van andere landen in reserve. Op deze manier kwam er een einde aan de gouden standaard.

Overheidsgeld

x

Geld en tijdsvoorkeur

x

Het informatiesysteem van kapitalisme

x

Solide geld en individuele vrijheid

x

Digitaal geld

x

Waar is Bitcoin goed voor?

x

Vragen over Bitcoin

x

Schaalbaarheid

x